Etrian Odyssey III: The Drowned City
Sla het avondeten maar over...Hier is deel drie uit de serie die bij hardcore gamers en
Strategy liefhebbers welbekend is:
Etrian Odyssey. In dit deel zien we ook weer kleine verbetering ten opzichte van de eerste twee delen, maar de core gameplay blijft hetzelfde: verkennen, vechten, sterker worden, dood gaan, opnieuw beginnen, nog sterker worden, nadenken over je skill tree, weer dood gaan, eindbaas verslaan, volgende wereld.
De fans zullen hier geen genoeg van krijgen. Ben je dus zo'n die-hard die bereid is 50 tot 100 uur in deze game te laten verdwijnen, plaats dan gauw deze game in je winkelmandje.
Er zijn enkele nieuwe features bedacht die er voornamelijk op ingesteld zijn om de aandacht enigszins weg te nemen van het 'grinden': het herhaaldelijk vijanden verslaan om sterker te worden. Dit is een leuke toevoeging die even je aandacht wegneemt bij de sleur die soms op kan treden. Een slimme zet.
Grafisch is deze game weer net iets mooier dan zijn voorganger en ik heb de indruk dat de mogelijkheden van de DS behoorlijk goed benut worden. Het meest noemenswaardig, en dit geld voor letterlijk elke EO game, is zijn fantastische soundtrack. Wat maakt dat veel goed. Het uren dolen in eindeloos lijkende labyrinten is soms geen pretje, maar de fenomenale soundtrack sleept je hier doorheen. Elke 'stage' heeft zijn kenmerkende muziek. Dit is een stukje muziek van drie minuten die daarna weer herhaalt. Saai, zou je zeggen, maar het is zorgvuldig gecomponeerd dat ik tientallen tracks op mijn telefoon heb staan, om in de auto af te spelen. Dit is echt de kracht van EO.
Ook hier geldt weer: voor de 'half-uur-gamers' is dit geen geschikte titel. Hier ga je na je werk of na school om 16.30 mee zitten, je slaat avondeten over (of je neemt genoegen met een goedkope baguette) en je voelt je ogen moe worden om 23.30, maar je kan het gewoon nog niet wegleggen. Dit is een game voor als je keihard wil 'no-lifen'!